De ellende van christelijke partijen

Anderhalve week geleden schreef ik onderstaand blog op de verkiezingssite van de PKA. Deze  ‘steen in de vijver’ heeft brede aandacht getrokken. Velen herkennen het. Anderen hebben er vragen bij. Het gesprek is gaande gemaakt! Vanavond is er een kort debat met dr. Willen Ouweneel en mij o.l.v. Andries Knevel in het tv-programma ‘door de wereld’, Ned. 2, 18.30 uur.

 

Wat mij betreft mogen ze worden afgeschaft. De christelijke partijen. Ze veroorzaken momenteel meer ellende dan dat ze goed doen. Bereiken het omgekeerde van wat ze beogen. En dat louter en alleen omdat ze ‘christelijk’ zijn.

Ik neem aan dat u deze stellingname van mij niet zo gauw verwacht had. Toch ben ik er heilig van overtuigd: christelijke partijen geven langzamerhand meer ellende dan dat ze goed doen. En eerlijk gezegd baal ik er enorm van dat dit zo is. Juist omdat die christelijke partijen vaak echt iets te zeggen hebben. Zij de vinger leggen bij dingen die mij minstens zo hoog zitten als zij. En waarvan ik even vast als zij geloof dat het goed is voor onze samenleving. Recht doet aan het welzijn van iedereen – tot en met het ongeboren, gehandicapte en afgetakelde leven toe!  Bovendien heb ik over het algemeen groot respect voor de gedrevenheid en onverschrokkenheid van politici als Van der Staaij (SGP), Slob (CU) en Van Haarsma Buma (CDA) en hun collega’s. Geworteld in het evangelie staan ze ergens voor. Voor gerechtigheid. Niet zolang het uitkomt en wat oplevert. Maar koste wat het kost. Met rechte rug en opgeheven hoofd steken ze niet onder stoelen of banken, waar het in onze samenleving mis gaat en hoe het beter kan. Al is het niet koekoek één zang – gelukkig! – maar zingt elk vogeltje zoals het gebekt is. En toch, christelijke partijen zijn een onding aan het worden.

Waarom? Oorzaak is de ontkerstening en liberalisering van onze samenleving. Je zou denken dat de inbreng van christelijke partijen dan eens te meer geboden is. Om tegen deze vloedgolf tenminste nog enkele dammen op te werpen. En niet alle waarden en normen die het evangelie ons aanreikt kwijt te raken. Als ik het goed begrijp is het vooral daaraan waar christelijke partijen vandaag hun bestaansrecht ontlenen. Maar nu christelijke partijen in de minderheid zijn, is de ellende dat het geregeld een omgekeerd effect heeft. Juist als een christelijke partij haar punten op tafel legt, worden anderen extra alert. En zodra zij maar ruiken dat er een christelijk luchtje aan zit, het iets van doen heeft met de Bijbel, worden ze argwanend. Alles mag, behalve christelijk. Ongetwijfeld heeft deze aversie te maken met allergie uit het verleden. Maar intussen is het gevolg dat de ingebrachte items geen eerlijke kans krijgen, maar bij voorbaat worden afgeserveerd. Met het inmiddels beruchte, maar vaak onjuist geïnterpreteerde adagium van  ‘scheiding van kerk en staat’. En libertijnen blijken dan niet zelden op en top fundamentalisten te worden. De weerzin krijgt soms zelfs de geur van ‘over mijn lijk’. Gevolg: als christelijke partijen punten inbrengen vanuit het christelijke gedachtegoed worden er krachten losgemaakt die leiden tot tegengestelde ontwikkelingen. Dat is de ellende..

Bovendien worden christelijke partijen door een seculiere meerderheid steeds meer in een onmogelijke spagaat gedrongen. Het ene moment worden ze beschuldigd van ‘schijnheiligheid’, omdat ze zich te weinig laten leiden door hun eigen christelijke principe. Even later wordt hen ‘intolerantie’ verweten, omdat hun standpunten te veel gedomineerd worden door christelijke principes. Al met al wordt de zeggingskracht van christelijke partijen daarmee systematisch ondermijnd. Dubbele ellende dus….

Ben ik daarmee een tegenstander van christelijk geïnspireerde politiek? Allerminst. Maar wil die vandaag zoden aan de dijk zetten, dan moet het naar een ander politiek bestel. Twee of drie partijen – want mensen moeten wel iets te kiezen hebben – waarin christenen voluit participeren. Om levend vanuit hun bronnen – zoals iedere politicus (en jeder mens) dat doet – vragen te stellen bij wat krom is en in te brengen wat heilzaam is. En dus het overwegen waard. Christenpolitici kunnen dan weer een volwaardige stem krijgen binnen het politiek palet. Zowel de democratie als de (christelijke) politiek zouden erbij gebaat zijn. En onze samenleving het meest!

Paul Visser, predikant van de Noorderkerk

Related Posts

Leave a Reply